Aangenaam, Bea van der Veen

Nummer 5 op de kandidatenlijst van de PvdA Olst-Wijhe voor de gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 19 maart 2014.

Wie is Bea van der Veen

“Ik ben in 1969 geboren en opgegroeid in Wijhe. Na mijn studie in Groningen ben ik met mijn man Christian in Raalte gaan wonen. Sinds twee en half  jaar woon ik weer in Wijhe en dat bevalt uitstekend. Christian en ik hebben twee kinderen, Jasper en Nienke. Ik ben adviserend apotheker bij Achmea Divisie Zorg en Gezondheid. In deze functie probeer ik de gezondheidszorg en dan vooral de zorg rond geneesmiddelen, kwalitatief goed en betaalbaar te houden”.

Waarom PvdA?

“Ik kom uit een echt PvdA nest. Mijn opa Lambert Stap was jarenlang wethouder in Wijhe, mijn oom Klaas Stap zit nu in de raad van Olst-Wijhe en is ook enkele jaren wethouder geweest. Mijn ouders zijn ook echte PvdA ‘ers. Het verhaal van de paplepel kortom. Maar ook in deze tijd is de PvdA hard nodig. Armoede, eenzaamheid, uitsluiting en anonimiteit komen ook in Olst-Wijhe voor en er zijn kinderen die het minder goed hebben dan anderen. En nog steeds geldt dat over het algemeen mensen met een hoger inkomen een betere gezondheid hebben. Er blijft ook anno 2014 veel te doen”.

Wat houdt je buiten je werk en de politiek bezig, Bea?

“Muziek! Ik speel dwarsfluit en naast de lessen die ik krijg, maak ik deel uit van een fluitensemble. Het is echt prachtig om met elkaar een moeilijk stuk tot een goed einde te brengen. Ook luister ik veel naar muziek en pak ik geregeld een boek. Verder wandel ik graag. En dan het liefst langs de mooiste rivier van Nederland, de IJssel. De schepen, de ganzen in de winter, de wilde bloemen in het voorjaar, iedere dag is anders. Als ik van vakantie terug kom, wil ik eigenlijk meteen naar de IJssel. Om vervolgens te constateren dat je voor een vakantie eigenlijk helemaal niet van huis hoeft”.

Grootste opgave voor de gemeente Olst-Wijhe?

“Dat is duidelijk. De gemeente wordt hét aanspreekpunt voor het sociale beleid. Dat is op zich goed. De gemeente staat immers het dichtst bij de samenleving. Maar het is ook een enorme verantwoordelijkheid. Het gemeentelijke werk gaat echt veranderen. De hondenbelasting, de grasbetonstenen in de bermen, ondergrondse containers, allemaal belangrijk maar de komende jaren staat de vraag centraal of we in sociaal opzicht een fatsoenlijke gemeente kunnen blijven. Hoe krijgen we de mensen uit de bijstand én aan het werk. Hoe zorgen wij ervoor dat ouderen niet verpieteren achter de geraniums en hoe bieden wij een gezin met problemen een steuntje in de rug. Dáár gaat het de komende jaren om. En daarom stel ik mij beschikbaar voor het raadslidmaatschap”.