Toon: belevenissen van een raadslid in Olst-Wijhe

De gemeente krijgt steeds meer te vertellen in bestuurlijk Nederland. Dat de gemeenten vanaf 1 januari 2015 verantwoordelijk zijn voor zorg, participatie en het jeugdbeleid, is algemeen bekend. Daar blijft het niet bij. Het kabinet wil dat de gemeenten nu ook het voortouw nemen bij de energietransitie naar duurzame energie. Uiteindelijk doel: stoppen met aardgas als warmtebron.

Dat is een grote opgave. In mijn gemeente Olst-Wijhe staat de duurzame energieteller op dit moment op 5%. Alle politieke partijen in de gemeenteraad willen toe naar een percentage van 20%. En wel in 2020! Dat is ambitieus, heel ambitieus. Mede daarom zijn wij de afgelopen maand als gemeenteraad tweemaal bij elkaar geweest om met deskundigen en lokale belangstellenden te praten over duurzame energie. De deskundigen hielden ons een spiegel voor. Als wij doorgaan op de ingeslagen weg is 20% duurzame energie in 2020 volstrekt onhaalbaar. En eigenlijk, zo stelden de kenners verder, is die ambitieuze doelstelling alleen haalbaar door vol in te zetten op winderenergie.

En daarmee ligt de bal bij de gemeenteraad van Olst-Wijhe. En dat is best ingewikkeld. Want windmolens maken veel los. Het besef dat wij op energie gebied een radicaal andere weg moeten inslaan is volop aanwezig. Tegelijkertijd zitten maar weinig inwoners te wachten op een windmolen pal voor de neus. Van de 10 windmoleninitiatieven in ons land sneuvelen er 8 voortijdig vanwege het ontbreken van draagvlak bij de omwonenden. Op zee, en dan zover weg dat je ze niet kunt zien, is het vaak wel acceptabel.

Vraag die voorligt in Olst-Wijhe is of wij vol voor windenergie durven te gaan. En zo ja, kopen wij onze verantwoordelijkheid dan af door deel te nemen aan een windmolenpark ergens op de Noordzee? Of kiezen wij voor een lokale variant waarbij de opbrengst niet in de zak van een multinational verdwijnt, maar terugvloeit in de lokale samenleving? En hebben wij in dat geval als raad het lef om de weerstand die er, zonder twijfel, komt te pareren?

Met de antwoorden op deze vragen zullen wij het komend jaar echt aan de slag moeten. Het is zo 2020.