Toon: Belevenissen van een Raadslid

23 april 2017 –

Moet je altijd alles willen weten? –

Moet je als gemeenteraadslid altijd alles willen weten? Deze vraag speelde dinsdagavond door mijn hoofd. Met de gemeenteraden van Deventer en Raalte werd de raad van Olst-Wijhe geïnformeerd over de i-visie van DOWR. De i staat voor informatisering. DOWR voor de samenwerkende gemeenten Deventer, Olst-Wijhe, Raalte.

Taaie kost die i visie van DOWR. Het ging mij, eerlijk gezegd, al rap boven de pet. Een beetje als bij wiskunde op de middelbare school, zo voelde het. Al snel was ik overal met mijn gedachten. En als er dan ook nog een Iphone binnen handbereik ligt………het was kortom niet mijn beste avond als volksvertegenwoordiger. Sorry kiezers.

“Hoe erg is dat?”, zo vroeg ik in de auto terug naar Wijhe af.

Moet je als gemeenteraadslid altijd alles willen weten? Moet alles je, tenminste professionele, interesse hebben? Informatisering is een belangrijk thema. Nog even en wij hebben niks meer te zoeken op het gemeentehuis. Alles gaat dan digitaal. Dat is handig maar kwetsbaar. Voordat je het weet heb je mail van Poetin (niet openen!).

Over de spanning tussen enerzijds optimale transparantie en anderzijds privacy en veiligheid ging het dinsdagavond anderhalf uur lang. De mensen die ons er over informeerden hadden er kaas van gegeten, zoveel snapte ik er nog wel van. Volgens mij is die i visie in goede handen. Ik zou het dus allemaal gewoon aan hen kunnen laten.

Maar aan de andere kant. Er gaat wel een paar cent aan gemeenschapsgeld om in die informatisering hoor!  Miljoenen!  Als de kosten uit de klauw gieren dan is ook dit raadslid niet vrij van opportunistische trekjes. Dan speelt hij Den Haagje en stelt hij vragen. Soms op hoge Toon. Een beetje zitten dutten bij de uitleg en als het fout gaat verhaal gaan halen. Hoe fair is dat?

Ik weet het niet.

Wat ik wel weet dat het besturen van een gemeente met de dag ingewikkelder wordt. Het gaat in de raad echt niet alleen om het in stand houden van de bieb of het zwembad, wel of geen PGB of om het aanpakken van een gevaarlijk kruispunt. Neem de decentralisaties binnen het sociale domein.

Vooral de jeugdzorg is, mede allerlei diffuse samenwerkingsconstructies, een grote pan spaghetti. Alles lijkt met alles verweven, alles loopt door elkaar. Zie daar maar eens wijs uit te worden. Hoe dat te controleren als hobby politicus?

Ben je daar voldoende toe in staat?

Als ik deze vraag op mijzelf betrek kan ik niet anders dan deze ontkennend te antwoorden. Het lukt mij niet om alles wat ik zou moeten checken, ook daadwerkelijk te checken. Ook niet als ik daar meer moeite voor doe dan afgelopen dinsdagavond. Ik kan niet beoordelen of een uitgave van een half miljoen voor een nieuw informatiseringsysteem verantwoord is. Ik weet niet of twee ton aan hulp voor een gezin met moeilijke  kinderen een noodzakelijke besteding is.

Ik moet er, vaker dan mij lief is, op vertrouwen dat het i allemaal in de haak is. Dat voelt ongemakkelijk. Eigenlijk zou je altijd alles willen weten. Maar dat gaat gewoon niet.

Toon Schuiling