Toon: Belevenissen van een raadslid

11 juni 2018 –

Praktische politiek –

“Goh, jullie doen wel heel erg veel samen met het CDA hé?” Aan de telefoon verslaggever Erik Mondeel van de Stentor. Erik wilde meer weten over een gezamenlijk initiatief van het CDA en de PvdA in Olst-Wijhe om te komen tot een bescheiden ondersteuningsregeling voor de dorps- en volksfeesten. “Nog niet zo lang geleden organiseerden jullie ook al samen een dorpsgesprek over de verkeersproblemen in Olst”, zo wist hij.

Er klonk enige verwondering in zijn stem.

Ik vertelde hem wij elkaar in Olst-Wijhese gemeenteraad best weleens de maat nemen. En dat enige kippendrift ook mij niet vreemd is. Maar ik vertelde hem ook dat de scheidslijn in Olst-Wijhe tussen coalitie en oppositie soms ook best diffuus is. De collegepartijen CDA, Gemeentebelangen Olst-Wijhe en de VVD zijn niet altijd met het ‘eigen’ college eens. Neem de verkeersituatie in Olst of het al dan niet aansluiten bij Cittaslow. En als de oppositiespartijen D66 en PvdA een goed idee hebben, steunen ze dat gewoon. Zo trok mijn partij met de VVD ten strijde tegen de megastallen en probeerden wij met Gemeentebelangen Olst-Wijhe de wensballonnen de wereld uit te krijgen. Erik Mondeel leek dit bijzonder te vinden. En misschien is het dat ook wel. Zeker als je kijkt naar Den Haag waar polarisatie als een verdienmodel wordt gezien.

Maar lokale politiek is vaak ook praktische politiek. Als je, zoals mijn partij, drie van de zeventien zetels bezet, heb je er nog zes extra nodig om iets voor elkaar te krijgen. De helft plus één, zo ingewikkeld is het niet. En dat betekent dat je op zoek moet naar medestanders.

Zo ook bij het plan om te komen tot een ondersteuningsregeling voor volks- en dorpsfeesten. U kent de achtergrond wellicht, ik schreef er eerder over. Een paar maanden geleden luidde het bestuur van de Wiejese Diekdaegen de noodklok. Het wordt voor deze en ook andere organisatoren van volks- en dorpsfeesten steeds lastiger om de eindjes aan elkaar te knopen. Dit onder andere omdat de gemeente tegenwoordig de kosten voor het plaatsen van dranghekken en de afvalverwijdering in rekening brengt. Ook worden er hogere eisen aan de veiligheid gesteld en lopen de leges op.

Als je zo’n signaal uit de samenleving krijgt kun je twee dingen doen als lokale politiek. Je kunt het negeren of je maakt er werk van. Wij willen graag dat er een bescheiden ondersteuningsregeling komt. Een regeling waarmee de gemeente laat zien waarde te hechten aan de aloude volks- en dorpsfeesten. Zo’n regeling is niet links of rechts. Niet progressief, liberaal of conservatief maar een reactie op dat wat er speelt. Zo’n regeling komt er alleen als een meerderheid van de gemeenteraad er voor is. Dus ga je op zoek naar de helft plus één. Praktische politiek.

En daar gaat het volgens mij om.

Toon Schuiling