Toon: Belevenissen van een raadslid

3 juli 2017 –

Bij wijze van zelfevaluatie –

Het is u misschien ook al wel opgevallen. Ik ben een beetje een opportunist. De waan van de dag regeert geregeld bij mij. Een dag zonder plannetje of idee is een dag niet geleefd. Ja, ik ken mij zelf een beetje. Anderen wijzen mij er ook weleens op. Zo van, best leuk zo’n stukje, goed voor de publiciteit, maar wat krijg je nu eigenlijk voor elkaar?

Een terechte vraag. Wat weet je te fiksen? Daar gaat het om in de politiek. Steentjes in de vijver gooien kan iedereen. Een stroom verleggen is andere koek. Afgelopen weekeinde heb ik de stukjes die ik het afgelopen half jaar heb geschreven eens even nagelezen. Dit bij wijze van zelfevaluatie. Is er iets terechtgekomen van de plannetjes en ideetjes die ik met u heb gedeeld? Of is het bij een stukje gebleven?

Het beeld is wisselend.

De werkzoekende vijftiger Willem waarover ik enkele malen schreef zit nog steeds zonder werk. Na mijn verhaaltje over het, voor mij ontluisterende, bezoek aan het UWV werd ik gebeld door de UWV districtsmanager die van de hoed en de rand wilde weten. Wij voerden een goed gesprek maar onder de streep zit Willem nog gewoon thuis. Pijnlijk, wordt vervolgd dus.

Beter verliep het met mijn belofte aan mijn oude buurjongetje Bas de Weerd. Bas is voorzitter van de Wiejese Diekdaegen en luidde in februari de noodklok. Het voortbestaan van het feest staat op het spel, zo liet hij weten. Dit omdat de gemeente van alles en nog wat in rekening brengt bij de organisatoren. Ik beloofde Bas op deze plek om op zoek te gaan naar een oplossing. Omdat mijn partij maar drie zetels heeft en je er negen nodig hebt voor een meerderheid ben ik voor anker gegaan bij Hans Kamphuis van het CDA. Samen stuurden wij een brief naar het college over deze kwestie. Dit lijkt effect te hebben, het college wil een potje instellen voor de oer Olst-Wijhese volks- en dorpsfeesten. Een raadsmeerderheid lijkt daar in mee te gaan. Dat gaat goed te komen en daar ben ik blij mee.

Een week of wat geleden daagde ik de mopperende Langstraat ondernemers uit om nu eens vijf concrete problemen op tafel te leggen. Ik zou op mijn beurt zorgen voor vijf gemeenteraadsleden waarmee de ondernemers het gesprek zouden kunnen aangaan. Dat gesprek vindt deze week plaats. De ondernemers hebben hun grieven op tafel gelegd en mijn collega raadsleden hebben wij niet in mijn eigen sop laten gaar koken. Waarvoor dank. U hoort binnenkort van mij hoe het gesprek is verlopen.

Het idee om alle nieuwbouwhuizen in ons dorp standaard zonder gasaansluiting op te leveren is nog een idee. Uitvoering er van gaat de macht van een gemeenteraadslid te boven, zo heb ik ervaren. Je kunt van alles willen maar je bouwt geen huizen als raadslid. En verder is er ook nog geen punt gezet achter het oud papier gedoe in Wijhe waarover ik een half jaar geleden schreef. Helaas, pindakaas. Beatrix mag alle gesprekken en bezwaarschriften ten spijt, nog steeds geen oud papier inzamelen. Ook de discussie over de schermen langs het spoor in Olst en Wijhe, is bepaald nog niet afgerond. En hetzelfde geldt voor de discussie over de clustervorming in het basisonderwijs waarover ik het een aantal malen met u heb gehad. Het idee om de discussie op te splitsen lijkt overigens wel goed te vallen. Wordt vervolgd.

Kortom het kan vriezen en het kan dooien. Soms krijg je iets voor elkaar als raadslid, soms niet. Wel merk ik dat de stukjes op Salland Centraal af en toe deuren openen die voor anderen gesloten blijven om Henk van der Meijden van de Privé maar eens aan te halen.

U blijft dus van mij horen, ook in de komende zomermaanden.

Toon Schuiling