Toon: Belevenissen van een raadslid

Twee keer boos –

17 september 2017 –

Gemiddeld één op de drie indieners van een bezwaarschrift doet dat niet omdat hij of zij het ‘op inhoud’  vreselijk oneens is met een genomen besluit. Het gaat hen om de vorm. Zaken worden nodeloos ingewikkeld gemaakt, de bejegening door de betreffende overheidsdienaar laat te wensen over. En het meest gehoord:  onvoldoende communicatie. Dat is niet alleen slecht voor de relatie overheid-samenleving. Het is nog duur ook. Met het afhandelen van een beetje bezwaarschrift is zo een € 1000 of wat gemoeid.

Als overheid kun je het niet iedereen naar de zin maken. Individuele en algemene belangen stroken niet altijd met elkaar. Maar dit laat onverlet dat je als overheid wel een beetje normaal met je inwoners kunt omgaan en vooral ook helder moet communiceren. Procedureel rechtvaardig moet zijn, om er maar eens een dure term tegen aan te gooien.

Deze procedurele rechtvaardigheid speelt ook nadrukkelijk bij de scholendiscussie zoals die momenteel in Olst-Wijhe wordt gevoerd. U kent het verhaal. De onderwijskoepels De Mare (openbaar onderwijs) en MijnPlein (bijzonder onderwijs) hebben het plan om 11 basisscholen om te vormen tot 2 clusterscholen. Eén voor Wijhe en de Boerhaar bij de Capellenborg. Eén voor Olst, Boskamp en Den Nul in de buurt van de Hooiberg.

Ik vind het hartstikke goed dat beide koepels nadenken over de toekomst. Het aantal leerlingen loopt terug, er is leegstand en niet alle schoolgebouwen staan er pico bello bij. Niets doen is geen optie. Ik vind het ook top dat het openbaar en het bijzonder onderwijs de handen in een hebben geslagen.

Maar er zijn ook zorgen.

Voor de zomer gaven de ouders van de Bongerd aan dat ze een zelfstandig voortbestaan van de school op de Boerhaar onderzocht willen zien. Ook de ouders van de ‘De Klimboom” op de Boskamp zijn ongerust. Ze vragen zich af of er straks ruimte blijft voor hun Jenaplan school. En afgelopen week trokken de ouders van de Wijhese Matzerschool hard aan de bel bij de gemeenteraad. Zij vinden de clusterplannen te grootschalig en zijn bang voor het verlies van eigenheid.

Het zijn echter niet louter inhoudelijke argumenten die een rol spelen. De ouders  zijn ook ontevreden over de vorm. Ze voelen zich overvallen en amper gehoord. Daarmee zijn ze twéé keer boos. En dat is tenminste één keer teveel.

Volgende week maandag ligt de vraag voor of wij als gemeenteraad de denkrichting van de Mare en MijnPlein ondersteunen. Of wij het eens met de clustervorming. En dat is knap ingewikkeld, zo kan ik u verzekeren. Dat er iets moet gebeuren op het gebied van de onderwijshuisvesting staat voor mij buiten kijf. De toekomst wacht niet.

Tegelijkertijd stel ik vast dat de Mare, MijnPlein en ook B. en W, de ouders erg laat bij het proces hebben betrokken. En dat maakt dat er een stevige hypotheek op dit hele project ligt.

Wordt vervolgd.

Toon Schuiling