Toon: Belevenissen van een raadslid

4 maart 2017 –

Diekdaegen Forever! – 

Daar stond hij. Mijn oude buurjochie Bas de Weerd van de Mandenmakershoek. 25 jaar geleden kwam hij, als opdondertje op klompen, geregeld bij mij over de vloer. Tijdens de laatste raadsvergadering sprak hij mij, keurig in het pak, ernstig toe. Basje was Bas geworden. Het buurjongetje dat zijn oude buurman even bij de oren pakt. Lokale  politiek in optima forma!

En het ging ergens over!

Bas is voorzitter van de stichting Wiejese Diekdaegen. En daar gaat het niet goed mee, zo vertelde hij. Hij had het daarbij niet over de animo voor het feest. In tegendeel. Met gemiddeld dik 20.000 bezoekers zit de loop er nog altijd goed in. En het is altijd gezellig. Nee, het draaide om de centen. De gemeente draait de geldkraan meer en meer dicht, zo liet Bas weten. De gemeentelijke subsidie gaat omlaag.  Afspraken over bijvoorbeeld het afvoeren van afval zijn amper meer te maken met de gemeente. Tegelijkertijd worden de veiligheidseisen aangescherpt en dat weer levert extra kosten voor de stichting Diekdaegen op. ‘Als het zo door gaat dan kunnen wij de tent letterlijk en figuurlijk sluiten’, zo zei hij.

Daar schrok ik daar van. De Diekdaegen horen bij Wijhe als de IJssel, de Gelder en de Molen. Het feest in het eerste weekeinde van september maakt onlosmakelijk deel uit van het DNA van mijn dorp. Geen Diekdaegen meer, ik vond het nog al wat. Even later ging het in de raad over het optimaliseren van de klimaatbehandelingsinstallatie van het gemeentehuis. Kosten: € 150.000. Geen zorg, er was een potje voor, zo lieten B en W aan de raad weten.

De Diekdaegen zijn gered met een fractie van die € 150.000. En ja, ik weet het. Een dubbeltje extra voor een biertje en het is gefikst. En natuurlijk, ook de middenstand kan een extra duit in zakje doen. Maar toch. Als gemeente hebben wij tegenwoordig de mond vol over de kracht van de samenleving, over participatie en meer van dat soort dingen.

Als er ergens de handen uit de mouwen gaan dan is het bij de Diekdaegen. Honderden Wijhenaren zorgen ieder jaar, vrijwillig en belangeloos, voor leven in de brouwerij. En zeker zo belangrijk in deze tijd, zorgen voor binding en saamhorigheid.

Beste Bas, je had een goed verhaal jongen. Ook voor de Diekdaegen is vast een potje te vinden. Daar ga ik mijn best voor doen.  Ik zeg Diekdaegen Forever.
Toon Schuiling